Wat heeft twee jaar corona betekend voor de mensen van Hogeschool Rotterdam? De documentaire volgt studenten, medewerkers en bestuurders terwijl ze terugblikken op de pandemie en bedenken hoe ze zich weerbaar kunnen maken voor de toekomst.

Klant:
Hogeschool Rotterdam

Categorie:
Documentaire

In de volgen we mensen die op allerlei manieren verbonden zijn aan de Hogeschool: studenten, conciërges, medewerkers, docenten en bestuurders.

Conciërge Mo is als eerste in alle vroegte aanwezig op locatie, zelfs tijdens de pandemie toen de gebouwen leeg waren.

Docent Miranda stond voor de uitdaging om de fysieke afstand tot de studenten te overbruggen.

Carlotta over de depressie die ze kreeg van de lockdowns en het niet naar school kunnen.

Bestuurslid Wijnand van den Brink vertelt hoe gebouwen pandemie-proof gebouwd worden.

Twee jaar corona hakte er in: in de documentaire laten we het eerlijke verhaal zien én kijken we naar de toekomst van de Hogeschool.

Om de gedeelde verhalen een poëtische laag te geven, gebruiken we artistieke beelden.

Deze regen van mondkapjes symboliseert de het overweldigende effect van de pandemie zelf en de maatregelen die daarop volgden.

Deze scène geeft het perspectief weer van de l het meubilair in de gebouwen: zij missen de studenten tijdens de lockdown.